Zamawiający bardzo często stoją na stanowisku, iż wprowadzenie niskiego limitu kar umownych spowoduje, że w przypadku istotnych naruszeń postanowień umowy będzie on nadmiernie ograniczał egzekwowanie należytego wykonania umowy przez wykonawcę, i w tym zakresie wskazują na możliwość powstania rażących strat z winy wykonawcy. Dlatego też wciąż używają argumentacji zgodnie z którą  kara umowna ma pełnić głównie funkcję stymulującą wykonanie zobowiązania, czy funkcję represyjną w postaci sankcji za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania, oraz funkcję kompensacyjną, polegającą na naprawieniu szkody, jeżeli zamawiający ją poniósł, choć bez konieczności precyzyjnego wyliczenia jej wysokości. Nie dostrzegają, że wykonawca prowadzi działalność dla zysku i w jego interesie jest jak najszybsze wykonanie przedmiotu umowy i jej rozliczenie, nie potrzebuje zatem dodatkowych bodźców stymulacyjnych, czy represyjnych.