Skomplikowane przedsięwzięcia inwestycyjne, np. takie jak budowa obiektów infrastruktury drogowej, kolejowej, lotniska, czy obiektu sportowego, ale też przedsięwzięcia informatyczne, nierzadko wymagają zaangażowania znacznych środków finansowych i materialnych, niekiedy przekraczających możliwości jednego wykonawcy. Dlatego też ustawodawca w art. 23 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych stanowi, że wykonawcy mogą wspólnie ubiegać się o udzielenie zamówienia.

Na potrzeby osiągnięcia tego celu kilku wykonawców może zawrzeć porozumienie, które będzie określało zasady ich wzajemnej współpracy. Porozumienie to stanowi alternatywę wobec sformalizowanej formy prowadzenia działalności w formie spółki prawa handlowego lub prawa cywilnego, ponieważ nie wymaga rejestracji, nie ma siedziby, osobowości, ani nawet podmiotowości prawnej. Zawiera je grupa firm połączonych wspólnym dążeniem. Mowa o konsorcjum. I pomimo, że żadne przepisy prawa nie określają bezpośrednio zasad jego funkcjonowania, to powszechnie przyjmuje się, że umowa konsorcjum powinna określać cel współpracy, jej przedmiot, czas trwania, wzajemne relacje stron, ich prawa i obowiązki oraz zasady rozliczeń, a także zasady odpowiedzialności za długi powstałe w związku z realizacją inwestycji.