Art. 24 ust. 1 pkt 22 ustawy Pzp ma zastosowanie w odniesieniu do każdego wykonawcy w rozumieniu art. 2 pkt 11 ustawy Pzp, wobec którego orzeczono tytułem środka zapobiegawczego zakaz ubiegania się o zamówienie publiczne, niezależnie od tego, czy środek taki orzeczony został na podstawie polskiego czy obcego prawa. Nie każdy jednak zakaz ubiegania się o udzielnie zamówienia publicznego orzeczony na zasadzie prawa obcego jest relewantny z punktu widzenia polskiego systemu prawnego i winien stanowić podstawę wykluczenia wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.

Przewidziane w art. 24 ust. 1 pkt 22 Pzp wykluczenie z postępowania wykonawcy, wobec którego orzeczono tytułem środka zapobiegawczego zakaz ubiegania się o zamówienia publiczne, odnosi się do wszystkich wykonawców, a więc oprócz podmiotów zbiorowych także do osób fizycznych.

Środek zapobiegawczy w postaci zakazu ubiegania się o zamówienie publiczne wobec podmiotu zbiorowego orzekany jest na podstawie art. 26a ust. 1 ustawy z 28.10.2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1541 ze zm.). Stosowanie zakazu następuje w drodze postanowienia sądu, wydanego w postępowaniu w sprawie odpowiedzialności podmiotu zbiorowego lub w postępowaniu karnym albo postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe przeciwko osobie, o której mowa w art. 3 ww. ustawy, o czyn zabroniony określony w art. 16 ww. ustawy. Zakaz wydaje się na czas trwania tych postępowań.

Środek zapobiegawczy w postaci zakazu ubiegania się o zamówienie publiczne wobec oskarżonego będącego osobą fizyczną wydaje się na podstawie art. 276 KPK. Obowiązuje on na czas trwania postępowania karnego.